bez tytułu

Promotorzy:
ad. Barbara Łuczkowiak

Pracownia Tkaniny Eksperymentalnej

prof. Jarosław Modzelewski

Pracownia Malarstwa

prof. Wojciech Zubala

Pracownia Rysunku

> Dajana Durić

Tworząc, skupiam się na własnych przeżyciach wewnętrznych. Są one ważnym elementem powstawania moich prac. Zawsze fascynował mnie wewnętrzny świat człowieka. Interesuję się antropologią filozoficzną, psychologią, biologią i socjologią emocji. Według mnie uczucia odgrywają ważną rolę w łączeniu poziomu mikro i makro rzeczywistości społecznej. Poprzez moje prace chcę prezentować wewnętrzny świat, psychologiczne działanie. Coś niedopowiedzianego, dającego się odczuć poprzez emocje i własne doświadczenie wpływające na stan umysłu. Istotne są dla mnie również problemy jednostki, wpływ makrorzeczywistości na mikrorzeczywistość. Oprócz samych prac równie ważna jest dla mnie przestrzeń, w której je umieszczam. Staje się ona częścią całego projektu. Sposób, w jaki aranżuję pomieszczenie, jest dla mnie procesem twórczym. Przestrzeń i prace tworzą całość. Buduję poprzez nią własną rzeczywistość oraz zindywidualizowane miejsce, któremu nadaję nowy wymiar i znaczenie.

> ad. Barbara Łuczkowiak

Dajana Durić rozpoczęła studia w prowadzonej przeze mnie Pracowni Tkaniny Eksperymentalnej w 2009, dyplom z wyróżnieniem uzyskała w 2012 roku. Dajana buduje jednorodne instalacje całe w bieli lub czerwieni, pełne poezji i niepo-koju. Specyficzna topografia przestrzeni pozwala widzom poznać atmosferę twórczości i przeżyć artystki oraz głęboko ukryte pokłady emocji i treści. Pragnie, by widz był nie tylko oglądającym, lecz by był aktywny, „penetrujący”. Zmusza go do introspekcji. Stara się ukazać to, co w jej sztuce najistotniejsze, pewną tajemnicę, do której pragnie dopuścić widza.
Bardzo ważny jest także aspekt emocjonalny, tak blisko związany z życiem artystki. Chodzi o uczucia pomiędzy ludźmi, przestrzenią i materiałami. Polega to na odnalezieniu harmonii i jedności z tym szczególnym momentem w czasie i przestrzeni oraz prawdziwej w nim obecności, gdy dzieło przynależy przestrzeni, która z kolei obejmuje znacznie więcej, niż to, co możemy zobaczyć i pojąć. Jest to pewnego rodzaju tajemnica, którą staramy się odkryć.

> prof. Jarosław Modzelewski

Dajana obroniła dyplom z wyróżnieniem. Jej praca dyplomowa była spójną całością, w której obok obrazów równie ważną rolę pełnił sposób ich prezentacji w określonej przestrzeni oraz dźwięk w postaci zapisu rozmów autorki z niewidzącymi osobami, opisującymi swoje skojarzenia wizualne na temat słuchanego dźwięku. Tym dźwiękiem był szum morza i był to wybór nieprzypadkowy. Dajana, pochodząca z Chorwacji, położyła w ten sposób u źródeł swej pracy emocjonalny stosunek do swojego pięknego kraju, po prostu tęsknotę. Następnie, realizując malarskie interpretacje wyobrażanych przez niewidomych kolorów, zapisywała również, może nieświadomie, ich tęsknotę do świata widzianego. Taka pwraktyka wskazuje, że jej malarstwo opiera się na dwóch ważnych podstawach. Pierwszą jest dyscyplina kompozycyjna, która porządkuje sferę wizualną jej prac, drugą zaś głęboka wrażliwość na zmysłowe odczuwanie barwy i dźwięku. Struktura obrazów Dajany zawiera w sobie pitagorejskie zasady organizujące abstrakcyjną doskonałość świata muzyki: miarę, proporcje, rytm, współbrzmienie. Dzięki tym wartościom jej sztuka wykracza poza dwuwymiarowość obrazu, poszerzając jego działanie o przestrzeń i trwającą w czasie percepcję dzieła. Mimo dyscyplinującego języka abstrakcji esencją malarstwa Dajany pozostaje uczucie.

> prof. Wojciech Zubala

Malarski dyplom Dajany Durić to działanie złożone, wielowątkowe i wielopoziomowe, daleko wychodzące poza ramy malarstwa. Projekt już u swoich podstaw przybrał cechy pracy badawczej, której uczestnicy reprezentują różne przestrzenie geograficzne, językowe i kulturowe. Osoby te obdarzone były różną wrażliwością, posiadały odmienne cechy fizyczne istotnie wpływające na sposób percepcji rzeczywistości – między innymi uczestnikami projektu były osoby niewidzące. Pracownia Dajany stanowiła swoiste laboratorium wypełnione odgłosami natury oraz współczesnej cywilizacji, zapisem przeprowadzanych przez nią rozmów i słownych relacji dotyczących odbioru, a także interpretacji prezentowanych dźwięków. Suma tych doświadczeń stworzyła malarsko-dźwiękową instalację precyzyjnie wpisaną w przestrzeń galerii, która stała się integralną częścią dyplomu.
Łącząc ze sobą różne media niezbędne do pełnego przekazu treści, autorka wymaga od widza aktywnego uczestnictwa w odbiorze swojej pracy. Projekt Dajany ujawnia jej artystyczną wrażliwość nie tylko na świat, ale przede wszystkim na innych ludzi.
Człowiek odbiera rzeczywistość wszelkimi zmysłami, ale Platońska teoria poznania podpowiada, że same zmysły nie wystarczają, by ją poznać. Oprócz tego, że widzimy, słyszymy i dotykamy, z naszymi zmysłami musi współdziałać myśl. Praca Dajany Durić poza wątkami osobistymi jest obrazem myśli innych ludzi, pokazuje wielość i różnorodność interpretacji tej samej rzeczywistości, świadczy o tym, jak wielka i niezmierzona jest wrażliwość człowieka.