Etapy
Promotor:
prof. Leon Tarasewicz
Pracownia Przestrzeni Malarskiej
> Martyna Ścibior
Intryguje mnie świat wokół nas, istnienia i zdarzenia, motywy postępowań, role, które często są nam narzucane społecznie i kulturowo. Przeraża to, że człowiek potrafi niszczyć drugiego, a ten drugi przyjmuje ten los bez protestu. Przeraża to, że człowiek potrafi zawsze się usprawiedliwić przed samym sobą, więc wywozi psa do lasu, bo przecież musi wyjechać na wakacje. I ta nieprawdopodobna zdolność ludzka do niewidzenia i niedziałania. Do zamykania oczu. Do powtarzania sobie, że nic się z tym nie da zrobić.
A jak bez świadomości można być wolnym?
> prof. Leon Tarasewicz
Martyna Ścibior wybrała Pracownię Przestrzeni Malarskiej, mając już sprecyzowany obiekt badań malarskich. Pochodzi ze „słynącej cudami” Wąwolnicy, miejscowości znanej z tradycyjnej ludowej religijności, ale także pełnej przesądów i zabobonów głębokiej prowincjonalności. Jako doskonale obeznana ze współczesnymi problemami, nowoczesna i wykształcona kobieta i artystka postanowiła znaleźć wspólny mianownik dla tych tak odległych od siebie światów. Obrała wzór kojarzący się z pracą wiejskich kobiet, plastyczny relikt, jakim jest ręcznie wykonywana w jej stronach tkanina, i w uporczywym, niemal kompulsywnym procesie malowania przekształcała ją w metaforę kobiecego życia. W powstałych w ten sposób pracach przedstawiła za pomocą symbolicznych form poszczególne jego etapy,
od poczęcia poprzez rozwiniętą seksualność aż po kres życia. W dużych kompozycjach, posługując się płótnami jak elementami układanki, stworzyła imponującą i przekonującą wizję. Zdaniem komisji dyplomowej zasłużyła sobie tymi pracami na wyróżnienie rektorskie.
