COMINGOuT

Zwyczaje i kultura Japonii – projekt wystawy czasowej w instytucie wzornictwa w warszawie

Pracownia Wystawiennictwa

>Izabela Pluta

Tworzenie, kreowanie, projektowanie to dla mnie proces wieloetapowy, czasem długi, ale zawsze dający satysfakcję z wykonanej pracy i z ostatecznego rezultatu. Punktem wyjścia są wyobrażenia abstrakcyjnych form, obrazów lub figur. Zawsze poświęcam im dłuższą chwilę, snując rozważania, jaki kształt przyjmą ostatecznie w realizowanym przeze mnie projekcie.
Kluczem do stworzenia czegoś wartościowego są obserwacje. Przyroda, ludzkie zachowania, sposoby radzenia sobie z codziennością, ciągi zdarzeń czy nietypowych sytuacji – to właśnie one uświadamiają mi zależności, które następnie stają się inspiracją w procesie twórczym. Z jednej strony – skupienie i dokładne zapoznanie się z danym zadaniem, zgłębienie wszystkich jego aspektów, z drugiej – spontaniczność i uleganie niektórym nastrojom. Porządek, ale jednak przeplatany lekkim chaosem – wszystko to odgrywa ogromną rolę w procesie kreacji i decyduje o tym, jak będzie wyglądał końcowy efekt mojej pracy. Zdarzają się sytuacje, że odkładam dany projekt, aby za jakiś czas powrócić do niego ze świeżym spojrzeniem.
Niezależnie od formy projektu, czy jest to plakat, obraz lub cała wystawa, założenie jest jedno – wzbudzić emocje u odbiorców. Dla mnie oznacza to gwarancję , że moje dzieło zostanie zapamiętane. Moimi pracami staram się za każdym razem wprowadzić widzów w świat mojego poczucia estetyki, mojej interpretacji otaczającego nas świata. Bo czyż nie jest fascynujące mieć możliwość spojrzenia na rzeczywistość czyimiś oczyma?

> prof. Henryka Noskiewicz-Gałązka

Od pierwszego polskiego spotkania ze sztuką Japonii, które dzięki Feliksowi Jasieńskiemu, autorowi zbioru esejów Manggha. Promenades á travers les mondes, l’art et les idées, nastąpiło na przełomie XIX i XX wieku, minęło sto lat. To jego entuzjazm spowodował szersze zainteresowanie Japonią, a kolekcjonowanie obiektów japońskiej sztuki i rzemiosła stało się wówczas modne szczególnie w kręgach młodopolskich artystów. Nieliczne grono Polaków także dziś jest zafascynowane Japonią, a dzięki krakowskiemu Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha nasza „podróż do Japonii” znacznie się skróciła.
Izabela Pluta, zafascynowana japonizmem, proponuje organizację w warszawskim Instytucie Wzornictwa wystawy czasowej, której merytoryczną zawartość stanowią zwyczaje i kultura Japonii. Spośród wielu możliwych wybiera osiem najciekawszych zwyczajów zarówno dawnych, jak i celebrowanych współcześnie. Są to: tytułowa dla wystawy chanoyu – ceremonia herbaty, która w Japonii była i jest przedmiotem kultu, oraz ikebana, bonsai, ogrody japońskie, święto hanami, tradycyjne gry japońskie, gejsza i Hina Matsuri – Święto Dziewczynek obchodzone w Japonii 3 marca. Mając świadomość, że piękno wnętrza japońskiego ma swoje źródło w grze przefiltrowanego światła i cieni oraz w odczuwaniu przestrzenności, projektantka buduje układ ekspozycji podporządkowany tym podstawowym zasadom estetyki japońskiej. Dzięki właściwemu doborowi eksponatów, aranżacji w skali naturalnej ogrodu w stylu suchym, pokoju do ceremonii herbaty, modelu bramy torii oraz dzięki zastosowanym środkom plastycznego wyrazu wprowadza widza w klimat japońskiego estetyzmu i poczucia piękna.
Podążając za japońskim upodobaniem do porządku, skromności i prostoty, Izabela Pluta uzyskuje projekt ekspozycji godny pamięci Feliksa Jasieńskiego.